قانون خانواده ی ما

در زندگی همه‌ی ما محدودیت‌هایی وجود دارد که ما باید آن را با لحنی جدی برای کودک بیان کنیم؛ به‌طوری که تنها یک پیام را به او منتقل کند و آن این که: «کاری که تو را از آن منع می‌کنم، واقعی است و جزو قانون خانواده‌ی ماست.» ولی والدین به‌جای انتقال پیام محدودیت، خود را در بگومگوهای بی‌پایان گرفتار می‌کنند. حال به مثال زیر توجه کنید:
سارای هشت ساله، به همراه مادرش به فروشگاه می‌رود. وقتی مادر خرید‌های خود را انجام می‌دهد، سارا هم گشتی در فروشگاه می‌زند و از قفسه‌ی اسباب‌بازی‌ها، یک عروسک بزرگ را انتخاب می‌کند. وقتی مادر برمی‌گردد، سارا به او می‌گوید: «مادر، من هم این عروسک بزرگ را برمی‌دارم!» مادر که تمام پول خود را برای خریدهای لازم منزل خرج کرده و دیگر پولی برای خرید سارا ندارد، با عصبانیت می‌گوید: «باز هم عروسک؟ آن‌قدر عروسک داری که نمی‌دانی با آن‌ها چه‌کار کنی؟ هر چیزی که می‌بینی می‌خواهی. هنوز وقتش نرسیده که جلوی خواسته‌هایت را بگیری؟»
سارا درحالی‌که عروسک را محکم در آغوش گرفته است، می‌گوید: «خودت این‌همه خرید کردی! من هم یک عروسک برداشته‌ام و سرجایش هم نمی‌گذارم.»
مادر درحالی‌که با عصبانیت به سمت سارا می‌رود، به او می‌گوید: «تو غلط می‌کنی که سرجایش نگذاری!» سارا در این لحظه پا به‌فرار می‌گذارد و در پشت قفسه‌ی خرید کالا مخفی می‌شود. مادر با عصبانیت می‌گوید: «به‌خدا اگر سرجایش نگذاری به مسؤولین فروشگاه می‌گویم که تو را به‌عنوان دزد دستگیر کنند.» سپس درحالی‌که از این برخورد فرزندش کلافه شده است، با عصبانیت به سمت صندوق می‌رود و چند لحظه بعد، متوجه می‌شود که سارا با ناراحتی و اشک و بدون عروسک پشت سر او در حال آمدن است. او متوجه می‌شود که سارا شکست را پذیرفته و عروسک را سر جایش قرار داده است؛ بنابراین سر او را می‌بوسد و به او می‌گوید: «اشکالی نداره! دفعه‌ی بعد برایت می‌خرم.» ولی صدای گریه‌ی سارا بلند‌تر می‌شود و بیشتر اشک می‌ریزد.  اگر شما به جای این مادر بودید با این رفتار سارا چگونه برخورد می کردید؟ به نظر شما درست ترین عکس العمل در مقابل رفتار سارا چیست؟ جواب خود را می توانید از کتاب «رفتارهای درست تربیتی والدین» بیابید.