وقتی علی علیه السلام را می شناسی و در قلبت دوستش داری، یار او هستی؛ ولی هنوز با فدائیانش فاصله داری و اگر با زبانت فضائلش را بگویی و ستایشش کنی و او را بر حق بدانی، از یاران خالص گشته و فاصله ات با فدائیان او بسیار کم خواهد شد؛ ولی هنوز با آنها فاصله داری و باید باز هم در شناخت و دوستیش پیش بروی، آنقدر که دیگر خود را نبینی و محو ولای او شوی. این است قانون جذب در ولایت علی علیه السلام؛ چنانچه میثم تمار با خبری که امام به او داده بود میدانست پس از شهادت مولا «به جرم یار علی بودن» و در حالی که دست و پایش بریده و زبان از حلقوم در آورده اند او را به شاخه یک نخل به دار خواهند کشید؛ از این رو دائم به نزدیک آن درخت آمده و در کنارش نماز می خواند و با آن راز نیاز و مناجات می کرد و می گفت: «مبارکت باد ای نخل! مرا برای تو آفریده اند و تو نیز برای من روییده ای» و حجر بن عدی زمان شهادتش به جلاد معاویه گفت: «اگر به کشتن پسرم همام نیز مأموریت داری او را قبل از من به قتل برسان.» و به یارانش چنین توضیح داد: میترسم وقتی شمشیر دشمن را بر گردن من ببیند، وحشت کند و دست از ولای امیر مومنان بردارد…
نقل از کتاب «یاری امیرمؤمنان با هر نفس تا بذل جان»
